حقاً باید اذعان کرد نفاقی که در دو سال گذشته با آن روبرو بودیم و هستیم، نفاقی بسیار غلیظ و پیچیده است. نفاقی که برنامه نمایشی اش رفتن به منزل شهدا و جانبازان است، اما مواضعش در برابر دشمن، صد در صد برخلاف منش و سیره شهداست. نفاقی که بلافاصله پس از باج دادن به دشمن و باز کردن راه نفوذ او در کشور، به زیارت امام معصوم (ع) می رود. با این وجود باید گفت هرچند انسان منافق در اکثر موارد در مواجهه با مردم سعی در پوشاندن نفاقش دارد، اما سنت خداوند بر این قرار گرفته که در بزنگاهها و برخی مواضع حسّاسِ مورد امتحان الهی، انسان منافق از دو طریق «قول» و «فعل» شناخته شود: «أَوَلا یَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فی کُلِّ عامٍ مَرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ؛آیا آنها(منافقان) نمی بینند که در هرسال یک یا دوبار آزموده می شوند.» (توبه/126) بنابراین اینگونه نیست که منافق همواره بتواند بی اعتقادیش به اسلام و انقلاب را پنهان کند و هیچگاه شناخته نشود. منافق را می توان در عرصه های حسّاس امتحان الهی، از یکی از راههای پیش گفته شناخت. قرآن کریم در برخی آیات مربوط به منافقین به تصویرپردازی از آنها در لحظات حساس پرداخته است. با تأمل در آیات قرآن کریم درمی یابیم که یکی از آن عرصه های امتحان الهی که جریان نفاق درونش را آشکار می کند، هنگامی است که موجودیت این جریان به خطر می افتد. ادامه مطلب...