اگر احمدی‌نژاد اینچنین می‌کرد، می‌شد مسئله اصلی!!!!

انتصاب نجفی به سمت معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، می تواند ذهن را در دو جاده به پیش ببرد. اول تعامل دولت یازدهم با مجلس و در کل بدنه اصولگرایان نظام و جاده دوم مقایسه رفتار سیاسیون در مواجهه با تصمیمات مشابه در دولت احمدی نژاد. متن حاضر سعی دارد به اجمال در این دوجاده حرکت کند و نشان دهد اولا اگر واقعیت ها را آنگونه که هست نبینیم دچار سوء تدبیر خواهیم شد و ثانیا وقتی انصاف و هوش اصولگرایانه را ناظر بر رفتار سیاسی خود ندانیم، دچار تضعیف جبهه حق خواهیم بود.

به گزارش رویش نیوز، تنها دو روز پس از همکاری بی سابقه مجلس و پیام رسانی اتحاد محور این قوه با دولت جدید، رفتاری از سوی دولت سر زد که اگر نشان از دهن کجی به حمایت مجلس نباشد، به گونه ای برخورد مجلس را زیر سوال می‌برد.

روحانی که شعارش و نوع معرفی اعضای دولتش به مجلس، طلوع جدیدی داشت و از پایان کش و قوس های بچگانه و بی ثمر دو قوه مقننه و مجریه که مشخصا متضرر آن تنها مردم بودند، حکایت می کرد، اما امروز رویه ای را در پیش گرفته که آن چنان خوش به نظر نمی‌رسد!

در حالی که با رأی اعتماد بی سابقه و حتی با اغماض از برخی کاستی های جدی در کابینه، مجلس به اعضای دولت روحانی رأی اعتماد داد،  انتظار بر این بود که دولت، ملاحظات و خطوط قرمز مجلس را در نظر بگیرد اما امروز رفتارهایی از رئیس جمهور سر می‌زند که خلاف وعده ها و شعارهایش است و از اعتدال و میانه روی خبری نیست.

انتصاب نجفی به عنوان معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان میراث فرهنگی، نه آن که نشاناز قحط الرجال در دولت دارد که نشان از یک پیمان عمیق اتوبوسی با همراهان دولت تدبیر و امید دارد چرا که در هر صورت باید افراد نشانه دار و البته مورد وثوق روحانی و اطرافیانش، در جایی سمتی داشته باشند. این اقدام روحانی، بسیاری از سیاسیون و البته اصولگرایانی را که می نوشتند و مصاحبه می کردند و فریاد می زدند که باید همکاری صد در صدی با دولت داشت و باید همه کابینه رأی اعتماد بگیرند، را انگشت به دهان کرد تا شاید از خواب بیدار شوند و واقعیت را ببینند.

اینکه از دولت روحانی انتظار داشته باشیم رفتاری دلچسب اصولگرایان داشته باشد، جز به بیراهه رفتن و دور خوردن در این بازی دشوار ثمری ندارد. شاید برخی از نمایندگان بایستی طعم تلخ نتیجه این بازی را می چشیدند تا بفهمند افرادی چه راحت سرشان را با الفاظ و قسم ودروغ طوری گرم کردند تا عملکردشان در فتنه عظیم 88 از ذهن مجلس اصواگرای ما برود و حالا ببیند عجب کلاهی سرش رفت!!

واقعیت این است که دولت یازدهم با ایده آل های اصولگرابانه فاصله زیادی دارد(البته کمتر از یک دولت اصلاح طلب و افراطی)، و تحلیلگران و مخصوصا نمایندگان باید با تدبیر بیشتری تعامل خود را با دلت تنظیم کنند که هم چوب لای چرخش نگذارند و هم اجازه عدول از آرمان ها را ندهند.

اما نکته جالب در رابطه با رفتار اصولگرایان! با دولت احمدی نژاد و روحانی

قطعا اگر این رفتار از شخص احمدی ‌نژاد سر می‌زد و شخصی که موفقبه کسب رأی اعتماد از مجلس برای تصدی یک وزارت خانه نشده است را به سمت معاون خود منصوب می نمود زمین باید دهان باز می کرد و احمدی نژاد را با ساختمان پاستور می بلعید! چرا؟ چون رئیس جمهوری به مجلس توهین کرده است!!و قطعا در رسانه ها و نطق های مجلس شورای اسلامی شاهد آن بودیم که این مسئله به عنوان موردی اصلی و از مسائل مهم کشوری تلقی می‌شد. البته این صحبت با طرفداری های افراطی از دولت احمدی نژاد و برخی اطرافیان وی که در پی توجیه همیشگی اشتباهات دولت بودند فاصله نجومی دارد ولی قطعا لج بازی‌های رئیس جمهور سابق، خطرش بیشتر از حضور افراد مسئله دار فتنه88 در رأس برخی امور نبوده است.

در هر صورت باید این نکته را به یاد داشت که ضمن دوری جدی از مانع تراشی بر سر راه دولت یازدهم، بایستی دچار آلزایمر اختیاری هم نشویم و آرمان های اصولگرایی و رفتارهای به موقع و از سر تدبیر و عقلانیت را از یاد نبریم. مهمی که برخی نمایندگان در هفته گذشته آن را به کلی فراموش کرده بودند.