وقتی به سخنان گهربار امام علی النقی الهادی (ع) نگاهی اجمالی بیندازیم به نکته قابل توجهی می رسیم مبنی بر اینکه حضرت به بیان مختلف در صدد ترسیم آثار و پیامدهای دنیاطلبی و زراندوزی و دلبستن به سرای فانی است. این موضوع در روایات بسیاری از حضرت به چشم می خورد. امام هادی (ع) که گویا نسبت به گسترش چنین تفکری احساس نگرانی می کردند آثار منفی و پیامدهای زشت کسب مال حرام بیان شده است. امام درباره زیان های کسب مال حرام به داوود صرمی سفارشات ارزشمندی می نمایند.
داوود صرمی که از اصحاب امام رضا، امام جواد و امام هادی علیهم السلام بوده می گوید که امام هادی علیه السلام فرمودند:
«یا داوود! انّ الحرام لا ینمی، و ان نمی لا یبارک له فیه، و ما انفقه لم یوجر علیه، و ما خَلَّفَهُ کان زاده الی النار.»
«ای داوود! حرام رشد و فزونی ندارد و اگر هم داشته باشد برکت ندارد و آن چه از حرام انفاق می شود پاداش ندارد و آن چه از حرام پس از انسان باقی می ماند، زاد و توشه آتش جهنم او خواهد بود.» (الکافی، ج5، ص125)
سه نکته:
* برکت در حلال کم است نه حرام زیاد
راغب اصفهانی در مفردات در تعریف برکت می نویسد که برکت ثبوت خیر الهی در شیء است. (المفردات، ص44) مال حرام اگر باعث فراوانی و افزایش شود، برکت نخواهد داشت و هرگز خیر الهی در آن نخواهد بود. سعادت و خوشبختی در برکتِ مال است و در مال حرام حتی اگر زیاد باشد، برکتی نیست.
** گناهش برای تو، بهره اش برای ورّاث!
یادمان باشد مطابق فرمایش امام هادی (ع) صدقه و انفاق و سایر خیرات مالی زمانی از ارزش و اعتبار برخوردارند و پاداش داده می شوند که از مال حلال باشند. وگرنه اگر کسی مالش را از راه حرام بدست بیاورد و خمس و زکات و صدقه اش را هم بدهد باز اجری ندارد! اما آن مال حرامی که از انسان به ارث می رسد نیز بهره اش را ورثه می برند و وزرو و وبال و گناهش برای اوست!
*** عاقبت عجیب حرام خوران!
حضرت رسول (ص) فرمود: شبى که مرا به معراج بردند به قومى گذشتم که سفره اى جلوى آنها گسترده شده و در آن گوشت هاى پاک و پاکیزه بود و در طرف دیگر گوشت هاى کثیف و گندیده قرار داشت. ولى آن ها گوشت هاى پاک را رها کرده و از گوشت هاى گندیده مى خورند. گفتم: اى جبرئیل اینها چه کسانى هستند؟
عرض کرد: کسانى هستند که در دنیا غذاى حلال را رها کرده و حرام مى خورند!
منبع:سایت تراز
