امروز ما در یک جنگ تمام عیار اقتصادی وفرهنگی با دشمن هستیم . جنگی که به فرموده امام خامنه ای در روز 29 بهمن ماه سال 1393 با این هدف اعمال می‌شود که "این حرکت عظیمی را که فقط روی دوش ملّت ایران می‌توانست انجام بگیرد، متوقّف کنند. حرکت انقلاب اسلامی، حرکت نظام اسلامی، حرکت به‌سمت تمدّن نوین اسلامی را میخواهند متوقّف کنند؛ زیرا می‌دانند این حرکت درست نقطه مقابل منافع سرمایه‌دارهای صهیونیست و کمپانی‌دارهای ظالم و خون‌خوار دنیا است.
"من خواهش میکنم در دولت مطرح کنید، اصرار کنید، پافشاری کنید که اشیائی که جزو مصارف دولتی است، مطلقاً از خارج نیاید. این یک قلم عمده است، یک قلم بزرگ است؛ چون دولت با دامنه‌ی وسیعی که دارد، مصرف‌کننده‌ی درجه یک است. نگویند که ما فلان چیز را میخواهیم، الان لازم داریم، تولید داخلی‌اش نیست، ناچاریم از بیرون بیاوریم. خب، شما مگر برنامه‌ریزی ندارید؟ شما که امروز احتیاج دارید، چرا امروز میگویید؟ میخواستید دو سال پیش بگویید تا تولیدکننده‌ی داخلی فرصت داشته باشد برنامه‌ریزی کند، بسازد، امتحان کند، تجربه کند تا امروز دست شما برسد. اینها مسائل مهمّی است؛ اینها مسائل کوچکی نیست. دولت تصمیم بگیرد در هیچ‌یک از چیزهایی که مصرف میکند، از قلم و کاغذ روی میز گرفته تا ساختمان‌سازی تا بقیّه‌ی چیزها، هرآنچه در داخل قابل تولید است، خودش را از خارج ممنوع کند، بر خودش حرام کند" (امام خامنه ای، 9اردیبهشت94) امروز ما در یک جنگ تمام عیار اقتصادی وفرهنگی با دشمن هستیم . جنگی که به فرموده امام خامنه ای در روز 29 بهمن ماه سال 1393 با این هدف اعمال می‌شود که "این حرکت عظیمی را که فقط روی دوش ملّت ایران می‌توانست انجام بگیرد، متوقّف کنند. حرکت انقلاب اسلامی، حرکت نظام اسلامی، حرکت به‌سمت تمدّن نوین اسلامی را میخواهند متوقّف کنند؛ زیرا می‌دانند این حرکت درست نقطه مقابل منافع سرمایه‌دارهای صهیونیست و کمپانی‌دارهای ظالم و خون‌خوار دنیا است.
شواهد و قرائن مربوط به تقریبا دوسال مذاکره به سبک جدید (که منجر به واگذاری بخشی از دستآوردهای هسته ای کشور در راستای اعتمادسازی مستکبران جهانی! شد) نیز نشان داد که دشمن در ازای تعطیلی برنامه هسته‌ای کشور نیز حاضر به کاهش خصومت‌های اقتصادی و رفع تحریم‌ها نیست.چرا که آنها با اصل اسلام ونظام اسلامی مخالفند نه چند عدد سانتریفیوژ وهسته ای بهانه ای بیش نیست!!!
در یک دشمن‌شناسی دقیق به خوبی می‌توان دریافت آنچه نقطه امید و اتکای دشمنان ملت و نظام در موفقیت تحریم‌های اقتصادی است، نه وابستگی شدید کشور به خارج از کشور، بلکه ناکارآمدی‌هایی است که در درون اقتصاد ایران وجود دارد که برخی از مؤلفه‌های آن عبارتند از: نامناسب بودن الگوی مصرف، نامناسب بودن الگوی تولید،خریدکالای خارجی،اسراف وتبذیر و نامطلوب بودن الگوی مدیریت اقتصادی در کشور. در واقع آنچه دشمنان را برای تداوم خصومت‌های اقتصادی جری میکند، ظرفیت پایین اقتصاد ایران نیست، بلکه برخی رفتارهای ناصحیح اقتصادی است که از بخشی از ملت و بخشی از مسئولین بروز میکند.
خرید کالای ایرانی یکی از اصول اساسی اقتصاد مقاومتی وضامن اشتغال جوانان ،مصداق قاعده نفی سبیل،مصون سازی اقتصاد در مقابل تحریم ها،رشد اقتصادی،رقابتی شدن اقتصادو...است.خرید کالای خارجی همچون بیماری ایدز، اقتصاد کشور را از درون آسیب پذیر ونامقاوم می کند...
سطوح حمایت از تولید داخلی در حالت کلی عبارتند از :
1-دولت
2-ملت
که همدلی دولت وملت دراین زمینه می تواند راهگشا باشد.در حمایت از تولید داخلی همزبانی وجود دارد ولی همدلی وجود ندارد.مردم عزیز ایران مثل همیشه در اجرای منویات رهبری -در خرید کالای ایرانی هم- از دولت ومسئولین سبقت گرفته اند.در این زمینه دولت(هم به معنای خاص یعنی قوه مجریه وهم به معنای عام یعنی قوای سه گانه)نقش زیادی دارد.دولت به معنای قوه مجریه بزرگترین مصرف کننده است وباید کالای ایرانی را در عمل ونه در شعار حمایت وپشتیبانی وخریداری کند وهمه چیز را به تحریم ها گره نزد.فرهنگ سازی نماید واز رانت واردات بی رویه جلوگیری کند.
دولت به معنای عام آن که می‌شود تمام نهادها و سازمان‌هایی که ذیل سه قوه مجریه، مقننه و قضاییه فعالیت می‌کنند و همچنین نهادهایی مانند صدا و سیما وشهرداری‌ها ، همه اینها مخاطب این جمله رهبر انقلاب هستند. بازار وسیعی که این نهادها برای استفاده و مصرف کالا و خدمات در اختیار دارند باید در اختیار تولید کننده داخلی باشد.
استفاده از بازار دولتی برای توسعه توان داخلی امری است که در بسیاری از کشورهای دیگر تجربه شده و مورد استفاده قرار گرفته است و هنوز هم جریان دارد. این تجربه به خصوص در شرق آسیا بسیار موفق بوده است. در اکثر کشورها قوانین سخت‌گیرانه‌ای نسبت به سازمان‌های دولتی برای حمایت از تولید داخلی و ایجاد محدودیت برای خرید کالای خارجی وجود دارد.
نهادها و سازمان های دولتی علاوه بر کالاهای مصرفی و تجهیزات که به صورت مستمر مصرف می‌کنند، در پروژه‌هایی که با مدیریت آنها انجام می‌شود، می‌توانند به تولید ایرانی توجه کنند. متاسفانه مواردی را در گذشته و حال شاهد هستیم که در آن توجه به توان و تولید داخلی نشده و بیشتر کار پروژه با تجهیزات خارجی انجام شده است که ریشه این مشکل نیز در عدم برنامه‌ریزی درست است. همان چیزی که رهبر انقلاب بر آن تاکید داشتند « نگویند که ما فلان چیز را میخواهیم، الان لازم داریم، تولید داخلی‌اش نیست، ناچاریم از بیرون بیاوریم. خب، شما مگر برنامه‌ریزی ندارید؟ شما که امروز احتیاج دارید، چرا امروز میگویید؟ میخواستید دو سال پیش بگویید تا تولیدکننده‌ی داخلی فرصت داشته باشد برنامه‌ریزی کند، بسازد، امتحان کند، تجربه کند تا امروز دست شما برسد.»
می‌توان گفت که اهمیت این کار از سایر کارهایی که می‌توان در حمایت از تولید داخل انجام داد، بیشتر است. چرا که با این کار می‌توان کمک جدی برای ارتقای توان داخل انجام داد. برخی از پروژه‌های توسعه‌ای وجود دارد که اگر برنامه‌ریزی مناسب برای آن انجام شود، می‌تواند یک صنعت را در کشور ایجاد کند. برخی از پروژه‌های دیگر می‌تواند یک صنعت را احیا و یا از نهالی کوچک به درختی تنومند تبدیل کند. اما نبود برنامه‌ریزی و همچنین سختی کار و وجود جذابیت‌های خرید از خارج و راحتی این کار سبب می‌شود که این فرصت‌ها در اختیار تولید کننده داخلی قرار نگیرد. علی‌رغم اینکه در این باره قانون مصوب مجلس نیز وجود دارد اما موارد تخلف از قانون فراوان دیده می‌شود. که این امر نشان دهنده ضعف نظارت بر انجام قانون و نبود نهادی برای رسیدگی به شکایات تولید کنندگان است.
